تشنه باش

حق تعالی گر سماوات آفرید
از برای دفع حاجات آفرید
هر کجا دردی دوا آنجا رود
هر کجا فقری نوا آنجا رود
هر کجا مشکل جواب آنجا رود
هر کجا کشتیست آب آنجا رود
آب کم جو تشنگی آور بدست
تا بجوشد آب از بالا و پست
تا نزاید طفلک نازک گلو
کی روان گردد ز پستان شیر او
رو بدین بالا و پستیها بدو
تا شوی تشنه و حرارت را گرو
بعد از آن بانگ زنبور هوا
بانگ آب جو بنوشی ای کیا
حاجت تو کم نباشد از حشیش
آب را گیری سوی او می‌کشیش
گوش گیری آب را تو می‌کشی
سوی زرع خشک تا یابد خوشی
زرع جان را کش جواهر مضمرست
ابر رحمت پر ز آب کوثرست
تا سقاهم ربهم آید خطاب
تشنه باش الله اعلم بالصواب
مثنوی معنوی، دفتر سوم

زمین جان انسان

همان طور که زمین کشاورزی باید از علف های هرز عاری باشد، زمین جان انسان هم باید از علف های هرز و آلوده پاک شود.

چطور است که انسان زمین کشاورزی را که محل کشت غذای مادی اوست، وجین می کند، اما زمین جان خود را که محل کاشت غذای حقیقی او یعنی حقایق و اسرار الهی است، از آلودگی ها پاک نمی کند؟!!

شعری تبری (مازندرانی) از حضرت علامه حسن زاده آملی:

برزیگرونّه بدیمه بینجه جار     بینجه جارّه و جین کردنه خوار خوار
مره بأوتنه اى جانه برار     شه دکاشته و جین‏ها کن و خوار دار

ترجمه

برزگران را در زمین کشاورزی دیدم

زمین کشاورزی را به خوبی وجین می کردند

به من گفتند ای برادر جان

کاشته های (جان) خودت را وجین کن و خوب نگهداری کن

(وجین: کندن علف های هرز)

همه چیز درباره شق القمر + تصاویر

یکی از سوالاتی که مطرح است این است که آیا واقعه ای به نام شق القمر و دو نیم شدن ماه اتفاق افتاده است یا خیر؟ و اگر محقق شده به چه کیفیت و در چه زمانی بوده است؟ و آیا دلیلی علمی نیز بر این واقعه وجود دارد یا خیر؟ و چرا همه مردم آن را نقل نکرده اند؟ و...
برای بررسی و حل این سوالات، مطالعه مقاله زیر را پیشنهاد می کنیم:

بیان تاریخی واقعه شق القمر:
شب چهاردهم‌ ماه‌ ذی‌حجه سال هشتم بعثت بود. پیامبر اکرم(ص) در کنار کعبه مشغول عبادت و راز و نیاز با معبود خویش بود. کمی آن طرف‌تر نیز عده‌ای از کفار نشسته بودند که در میان آنان جمعی از سران قریش مانند ابوجهل و ولید بن مغیره و عاص بن وائل‌ و یک‌ یهودی‌ عالم نیز به چشم می‌خوردند، آن‌ها با هم به نزد رسول خدا آمدند و ابوجهل‌ گفت‌: ای ‌محمد اگر در ادعای‌ نبوت‌ خود صادق‌ هستی‌، برای‌ ما نشانه‌ای‌ خارق‌العاده‌ و معجزه‌ای‌ عینی ‌بیاور.
پیامبر(ص‌) فرمود: از من‌ چه‌ می‌خواهید؟ ابوجهل‌ به‌ یهودی ‌روی‌ آورد که‌ چه‌ چیزی‌ غیر ممکن‌ از او بخواهیم‌، مرد یهودی‌ گفت‌: محمد ساحر است‌ هر چه‌ درزمین‌ از او بخواهیم‌ قادر است‌ آن‌ را انجام‌ دهد به‌ او بگو ماه‌ را بشکافد زیرا جادو در آسمان‌ تاثیرنمی‌کند و ساحر را در آن‌ تصرف‌ و اقتداری ‌نیست‌.
ابوجهل‌ گفت‌: شما این‌ ماه‌ را برای‌ ما دو نیم‌ کن‌، آنگاه‌ حضرت‌ رسول‌(ص‌) دعا فرمودند و با انگشت‌ سبابه‌ اشاره‌ای‌ به‌ ماه‌ کرد و ماه ‌را دو نیمه‌ ساخت‌، نصف‌ آن‌ بر جای‌ خودش‌ ماند و نصف‌ دیگر به‌ طرف‌ دیگر رفت‌ و مدتی‌ به‌ همین ‌شکل‌ باقی‌ ماند. ابوجهل‌ پس‌ از مدتی‌ گفت‌: دوباره‌ ماه‌ را به‌ حالت‌ اول‌ برگردان‌. آنگاه ‌حضرت‌ دو نیمه‌‌ی ماه‌ را به‌ هم‌ رسانید و مهتاب ‌یکپارچه‌ شد. مرد یهودی‌ که‌ عالم‌ به‌ دین‌ یهود بود به‌ خاطر این‌ معجزه‌‌ی رسول‌ خدا(ص‌) ایمان ‌آورد، ولی‌ ابوجهل‌ پر کینه‌تر و خشمناک‌تر برافروخت‌ و گفت‌: او چشم‌ ما را به‌ سحر بسته‌ است‌ وبا جادوگردی‌ خیال‌ شق‌القمر را برای‌ ما ایجاد کرد. ابوجهل‌ برای‌ اثبات‌ ادعای‌ خود گفت‌: از مسافران‌ دور و نزدیک‌ می‌پرسیم‌ تا قضیه‌ی شق‌القمرمعلوم‌ شود، قضیه‌ را از آن‌ها پرسیدند، مسافران‌ گفتند: در آن‌ لحظه‌‌ی شب‌، ما شق‌القمر را به‌ چشمان ‌دیدیم‌ ولی‌ باز هم‌ ابوجهل‌ ایمان‌ نیاورد و چنین توجیه‌ کرد که‌ سحر محمد بر مسافران‌ حجاز نیز اثرکرده‌ است‌ و کفار مستکبر قریش‌ نیز تابع‌ ابوجهل شدند.

چنین بود که فرشته‌ی وحی از جانب حضرت حق فرود آمد که:

سیری در منظومه شمسی

در این مطلب تکاتی را درباره منظومه شمسی و سیارات آن نوشته ام که تفکر در آن سبب کشف اسرار می شود. برای فهم بیشتر به این لینک (وسعت عالم) مراجعه کنید. از دوستان خواننده خواهشمندم در این اعداد و ارقام دقت کنند.

منظومه شمسی:

1    خورشید به همراه 8 سیاره و تعدادی قمر و میلیون ها ستاره،منظومه شمسی را تشکیل می دهند و خورشید قلب منظومه شمسی است و همه اجرام دیگر منظومه شمسی به دور آن گردش می کنند.

2    مسیر حرکت هر سیاره به دور خورشید مدار نام دارد.
3    هر سیاره 2 نوع حرکت دارد. هم به دور خورشید می چرخد و هم به دور خودش.
4    جهت چرخش همه سیارات به دور خورشید یکی است.

5    هر چه سیاره ای به خورشید نزدیک تر باشد سرعت چرخش آن به دور خورشید بیشتر و هر چه از آن دورتر باشد سرعت آن کمتر است.

6    همه سیارات به جز عطارد و زهره قمر دارند.

 سیاره عطارد:

آیات محبوب

به خاطر مقصودی که داشتم آیاتی که در آن "یحب" بود و این حبّ، مربوط به خدا میشد را استخراج کردم، گفتم شاید برای خوانندگان هم به کار بیاید.

1. وَأَنفِقُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ وَأَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ
سوره بقره - آیه 195

آیات "لا یحب"

به خاطر مقصودی که قصد آن مقصود را کرده بودم، آیاتی که در آن "لا یحب" بود استخراج کردم، گفتم شاید به کار خوانندگان هم بیاید:

1. وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِی الأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیِهَا وَیُهْلِکَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللّهُ لاَ یُحِبُّ الفَسَادَ
سوره بقره - آیه 205

مقایسه حضرت زینب و حضرت مریم

این چه زینبی است!؟

حضرت مریم بعد از اینکه حضرت عیسی متولد شد، از مردم یک تهمتی خورد، گفت: خدایا، ای کاش می مردم و این صحنه را نمی دیدم (یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکُنْتُ نَسْیًا مَنْسِیًّا) *سوره مریم،آیه23* اما حضرت زینب این همه صحنه دید و در کربلا انواع مصائب را تحمل کرد اما نگفت ای کاش می مردم، بلکه فرمود: "ما رایت الا جمیلا" من ندیدم جز صاحب جمال را.

مراجعه کنید به:
ما رایت الا جمیلا را درست معنا کنیم 

دعای مادر

روزی از ابو سعید ابوالخیر سوال کردند : این حُسن شهرت را از کجا آوردی ؟

ابوسعید گفت : شبی مادر از من آب خواست، دقایقی طول کشید تا آب آوردم، وقتی به کنارش رفتم، خواب، مادر را در ربوده بود، دلم نیامد که بیدارش کنم، به کنارش نشستم تا پگاه، مادر چشمان خویش را باز کرد و وقتی کاسه ی آب را در دستان من دید، پی به ماجرا برد و گفت: فرزندم، امیدوارم که نامت عالمگیر شود .

بدین سان ابوسعید ابوالخیر مرد خرد و آگاهی و عرفان، شهرت خویش را مرهون یک دعای مادر می داند.

هر چه دارم از سجاده دارم

یکی از مشایخم رضوان الله تعالی علیه برایم حکایت کرد که شیخ اکبر گفت:
هر چه دارم، همه را از سجّاده دارم
 

علامه حسن زاده آملی/ دروس هیئت و رشته های ریاضی/ ج ۲/ ص۶۸۸

بافتند یا یافتند؟!

مرحوم استاد آیت الله جامع المعقول والمنقول حاج شیخ محمد تقی آملی (قدس سرّه الشّریف) فرمود که:
کسی به آقا میرزا محمد رضای قمشه ای (عارف بزرگ معروف) گفت: آیا این حرف هایی را که عرفا می زنند، بافتند یا یافتند؟

در جواب فرمود: اگر بافتند خوب بافتند و اگر یافتند خوب یافتند.

علامه حسن زاده آملی/ هزار و یک نکته/ نکته ۷۷۶