فیلم فوق العاده: سیری در نظام هستی از زمین تا بی نهایت

نظام هستی که مخلوق خداوند است، همانند او نامحدود است و بشر حدی برای آن (و لو در عالم ماده) نمی یابد و از عظمت و وسعت آن انگشت تعجب به دهان می گیرد.

قسمتی از یک مستند را آماده کرده ایم که در آن سفری خیالی در نظام هستی خواهید داشت، سفری که از زمین شروع می شود و به آخرین فضایی که بشر به آن رسیده ختم می شود و در آخر تصویری بسیار جالب از عالم را نمایش می دهد. انسان می بیند که از نظر جسمانی چقدر در این عالم، کوچک و ناچیز است، اما از جهت روحانی و عقلانی اش، هرگز عالم با همه وسعتش قابل مقایسه با او نیست...

پیشنهاد می کنیم این فیلم 10 دقیقه ای را از ببینید.

مشاهده فیلم

دانلود فیلم (45 مگابایت)

جا دارد این حدیث از امام باقر علیه السلام را نقل کنیم:

 گویا تو میبینی که خداوند فقط این یک جهان را خلق نموده است یا می پنداری که خداوند عز و جل غیر از شما بشری را نیافریده است؟ بله به خدا قسم، خداوند تبارک و تعالی هزار هزار عالم و هزار هزار آدم آفرید، و تو در آخر آن عوالم قرار دادی و آن عالم آدمیان است.

و مولوی در مثنوی چه خوش سروده است:

آسمان ها و زمین یک سیب دان

کز درخت قدرت حق شد عیان

تو چو کرمی در میان سیب در

از درخت و باغبانی بی خبر

توپی که گل می شود

وقتی یک توپ گل می شود، معمولا چند بار تصویر آهسته آن پخش می شود. به نظر شما این چه دلیلی دارد؟ تصدیق می کنید که با هر بار نشان دادن آن گل و نشان دادن آن در زاویه های متفاوت، یک صورت و منظره جدید از آن گل فهمیده می شود و صورتهای پنهان آن منکشف می شود.

علم هم همینطور است، اگر یک مطلب علمی را دوباره و چندباره و از زاویه دیگری بنگرید، مطلب جدیدی از آن حقیقت کشف می شود و زوایای ناپیدای آن پیدا می شود.

 لذا مأمور به تفکر شدیم که فقط متوجه ظاهر نباشیم بلکه زوایا و بطون هر مطلب را بنگریم.

کسی که معلوماتش متعارف وسطحی است فقط ظاهر عالم را می بیند و از یک عنکبوت فقط ظاهر آن را می بیند اما یک دانشمند فرانسوی در همان عنکبوت 60 سال تحقیق می کند و 20 جلد کتاب درباره عنکبوت می نویسد و آخر هم می گوید هنوز به تمام اسرار این عنکبوت نرسیده ام. این شخص مثل اکثری ما از عنکبوت به سادگی نگذشت بلکه به تعبیر جناب مولوی لبّ و دانه را دید نه پیمانه و ظاهر را:

ای برادر قصه چون پیمانه است
معنی اندر وی به سان دانه است
دانه معنی بگیرد مرد عقل
ننگرد پیمانه را چون گشت نقل

باید در تمام عالم تفکر کرد، باید در حقیقت مرموز و عجیب انسان فکر کرد که البته این دو منوط به گذراندن یک سیر درسی جامع و مناسب است، و الا چه بسا کسی که چند کلاس سواد دارد بهره زیادی از تفکر نبرد.

وسعت نظام عالم

 عالم ماده آنقدر بزرگ است که در ذهن بشر نمی گنجد! بگذارید از همین سیاره خودمان شروع کنیم:
زمین با این همه عظمت و اقیانوس ها و دریاها و جنگل ها که مثل تمام اجسام دنیا از میلیاردها مولکول و اتم تشکیل شده است، در برابر خورشید همچون ذره ای بیش نیست، در حجمی که خورشید اشغال کرده میتوان یک میلیون کره ی زمین جای داد! فاصله ی زمین تا خورشید حدود 150 میلیون کیلومتر است، که حدود 8 دقیقه نوری میشود (یعنی نور برای پیمودن این فاصله، بیش از 8 دقیقه وقت صرف میکند! و نور در هر ثانیه ‏سیصد هزار کیلومتر  را طی میکند). دورترین سیاره شناخته شده ی منظومه شمسی سیاره ی پلوتو است. نور خورشید برای رسیدن به پلوتو  حدود 10 ساعت در راه است! پس منظومه شمسی هم برای خودش خیلی وسعت دارد. قطر منظومه ی شمسی (فعلا تا پلوتو) حدودا یک روز نوری است، چیزی در حدود 25920000000 کیلومتر. اینها همه مجموعه ای است که آن را منظومه شمسی می نامیم که انواع سیارک ها و دنباله دارها و... در آن وجود دارند.
 نزدیکترین ستاره به ما (بعد از خورشید)، آلفا قنطورس است که حدود 4/3 سال نوری با زمین فاصله دارد که معادل 40124160000000 کیلومتر میشود! منظومه ی شمسی، خود عضوی کوچک از یک مجموعه ی بسیار عظیم تر به نام کهکشان راه شیری است. راه شیری شامل صدها میلیارد ستاره است که خورشید یکی از آنهاست.پس کهکشان راه شیری به تنهایی از قوه ی ادراک ما خارج است. و عجیب تر آن که در جهان میلیاردها کهکشان (مثل راه شیری) وجود دارد که هرکدام میلیاردها ستاره دارند و همه ی این کهکشانها به فاصله ی بیلیونها سال نوری در کیهان پراکنده شده اند!!!

و این ها همه همین عالم ماده هستند. 

حالا در روایت داریم که این عالم نسبت به عالم بالاتر خود (عالم مثال) مثل انگشتری است در بیابان و عالم مثال هم نسبت به عالم بالاتر خود (عالم عقل) مثل انگشتری است در بیابان...

 و اینکه شاید اینگونه روایات جهت تمثیل باشد...

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...

هدف خلقت انسان و نظام عالم چیست؟

تنها هدفی که برای خلقت عالم متصور است و قرآن هم این هدف را به عنوان اساسی ترین هدف خلقت عالم ذکر نموده،همان انسان سازی است. هدف از ایجاد زمین و آسمان،آفتاب و ماه،موجودات مجرد و مادی و...همه این است که از نشأه ی طبیعت ،انسان برخیزد. انسان ثمره نظام هستی است.

هر کس به هر اندازه که از اسماءالهیه در جان او پیاده شود،به همان مقدار به مقام انسانیت نزدیک شده است. یکی از اسماءالهی که در شهیدان عزیز ما تجلی کرده اسم شریف شهید است. ارزش هر انسان به مقدار قرب او به حق تعالی است.

قرآن در رابطه با شهدا میفرماید: "و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون" کسانی که در راه خداوند به شهادت رسیده اند،مرده مپندارید.چون حیات جان انسان به اسماء الیه است.حیات جان انسان به علوم و معارفی است که از مقام ذات حق در مقام قرب الی الله ،تلقی میکند. بنابراین قرآن میفرماید :"آنهایی که این حیات انسانی را به دست آورده اند مرده مپندارید".گمان نکنید حیات انسان به جسم طبیعی داشتن و به آب و نان خوردن و لباس پوشیدن اوست،بسیاری از انسانها کسانی هستند که در ظاهر حرف میزنند و میخورند و میخوابند،اما در حقیقت انسان نیستند،آنان مرده اند.

همت را از این حلزون یاد بگیر

  إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لآیَاتٍ لِّأُوْلِی الألْبَابِ،

 هر آینه در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شد شب و روز، خردمندان راعبرتهاست