عظمت مقام امام علی در بیان ابن سینا

أبوعلی‌ سینا فخر فلاسفه شرق‌ میگوید:

«و کان علی فی‌ أصحاب محمد کالمعقول بین المحسوس؛

علی (ع) در میان‌ اصحاب‌ محمد چون‌ وجود جوهر معقول‌ در میان‌ محسوسات‌ بود.»

و فاصله او با دیگران‌ چون‌ فاصله عالم‌ عقل‌ و عالم‌ محسوسات و طبع‌ بود.

به مناسبت دحو الارض: ارض در اصطلاح قرآن

در اصطلاح منجمین ارض بر کره خاک گفته می شود که آب بر اکثر آن احاطه دارد ، اما به این معنی در قرآن نیامده است ، هر چه ارض در قرآن در قرآن دیده ایم مراد سطح خاک و خشکی آنست یا قطعات آن (نه کل کره زمین)، بلکه کوه ها هم از مفهوم ارض خارجند «یوم ترجف الارض و الجبال» ( مزمل ۱۴) « و حملت الارض و الجبال» ( حاقه ۱۴) خداوند زمین را در مقابل کوه قرار داده است ، زمین می لرزد و کوه هم می لرزد. «و ألقی فی الارض رواسی» گذاشت(القی) یعنی آفرید در زمین کوهها. 

منبع: دروس هیئت ، درس 52، حضرت علامه حسن زاده آملی

بنابراین مطلب دحو الارض به معنای گسترده شدن خشکی در کره زمین است (والارض بعد ذلک دحاها) که در روز 25 ذی القعده آب که کره را احاطه کرده بود، از کعبه شروع به خشکیدن میکند. و این مطلب باید با بحث بسیار شریف و عرشی رتق و فتق تلفیق شود و بحث و بررسی گردد. که به حقیقت باید گفت اگر "رساله رتق و فتق" حضرت علامه حسن زاده آملی در جهان بررسی و انتشار بیابد غوغایی در عالم علم ایجاد می کند...

توضیحاتی از علامه حسن زاده آملی درباره نظریه داروین

سه مطلب زیر از سه کتاب حضرت علامه حسن زاده آملی درباره نظریه تکامل داروین است:

1. کتاب هزار و یک نکته، نکته 845:

قبل از جنگ بین الملل اول، یکى از علماى آمریکائى از جرجى زیدان به توسط کاغذى پرسیده بود که علماى مسلمان‏ در نظریه داروین چه مى‏ گویند؟ و این سؤال براى علماى مصر فرستاده شد. یکى از آنان جوابى فرستاد و سائل اظهار تشکر کرده، وعده داد جواب او را به انگلیسى ترجمه و منتشر کند.

جواب عالم این بود که نظریه داروین حدسى بیش نیست، و به أدله تأیید نشده. یکى از علماى آلمان عین ادله داروین را ذکر کرده و آن را دلیل تقهقر انسان و مسخ او به میمون دانسته، هیچ بعید نیست که مردى پس از داروین ظاهر شود و ادله او را باطل کند. با اینکه ما تعقل نمیکنیم اگر افراد انسان از زمین بر افتد، انواع بوزینه که از هزاران سال پیش تا کنون موجود بوده و تغییرى نکرده ‏اند این همه اختراعات بشرى و علوم و ادب او را استخراج کنند. اگر عقیده داروین به طور قطع ثابت میشد ما مجبور بودیم ظاهر آیات را طورى تأویل کنیم که با محسوسات و معقولات موافق گردد اما چنین نیست.

نویسنده گوید: پس از داروین‏، آثار انسانى را در اعماق زمین یافته‏ اند، از هشتاد هزار سال پیش از این و بیشتر، و منتها مدتى که داروین‏ معتقد بود سى هزار سال است و این کشف فرضیه داروین‏ را باطل مى‏ کند، چون آنزمان که انسان موجود بود بر حسب این کشف، قبل از دوره میمون است. کسانیکه در فلسفه قدیم بنى نوع انسان را قدیم زمانى میدانستند آدم را به نوع تأویل میکردند یا انسان کامل. و کسانى که امروز جمع بین قول داروین‏ و عقاید دینى میکنند همین را میگویند. گوریلا و شمبانزه همین ‏اند که هستند و همینگونه اولاد خواهند آورد و هرگز اختراعات امروزه انسان را نخواهند یافت.

این مطلب را از یادداشتهاى مخطوط مرحوم استاد علامه شعرانى نقل کرده ‏ایم. کلمه حدس بمعنى دارج و رائج عرف عام آنست نه به معنى مصطلح ارباب معقول. و یکى از کشف آثار انسانى در نکته 557 گفته شد. و در رد داروین کتابها نوشته ‏اند.

2. کتاب هزار و یک نکته، نکته 557:

روزنامه اطلاعات تاریخ 16/ 2/ 1332 ه ش مطابق 22 شعبان 1372 ه ق:

لیما- یونایتدپرس- دیروز از طرف اداره باستان شناسى کشور پرو اعلام شد که عده ‏اى از دانشمندان باستان شناس آن کشور، ضمن کشفیات و حفر آثار قدیمه جنگلهاى «اکوراکو» واقع در 155 کیلومترى لیما اسکلت یک انسان عظیم الجثه ‏اى را پیدا کرده‏ اند که طول قد آن نه پا و نیم مى ‏باشد. ساختمان استخوان‏ بندى این اسکلت به اندازه‏ اى قوى و محکم است که پس از چندین هزار سال که زیر مقدار زیادى سنگ و خاک بوده مع ذلک آسیبى بدان وارد نیامده است.

دانشمندان باستان شناسى پرو معتقدند که اسکلت مزبور متعلق به انسان ششصد هزار سال تا یک میلیون سال قبل بوده است. با اظهار نظر این دانشمندان فرضیه «داروین‏» مبنى بر این که انسان از نژاد میمون است باطل گردیده است زیرا در اسکلت جدید هیچگونه علامتى که حاکى از آثار اسکلت میمون باشد مشاهده نشده است.

تقریبا یک سال قبل یک ظرف قدیمى در همین جنگل کشف شد که مربوط به یک میلیون سال قبل بوده است. این ظرف از سنگ ساخته شده بود و وزن آن به بیست و پنج کیلو مى‏ رسید. پایان.

3. انیس الموحدین، پاورقی، صفحه55:

در این اواخر، طبیعیین در دنیا در مقابل الهیین طغیان فراوان کرده ‏اند و جمعى از آنها نظریه داروین‏ انگلیسى را دست آویز کرده و هیاهوى شدید برپا نمودند، در صورتى که نظریه وى ربطى با مرام آنها نداشت، ولى اخیرا بطلان نظریه داروین‏ درباره انسان بر دانشمندان دنیا واضح گشت و محقّق شد که انسان میلیونها سال قبل از میمون در دنیا وجود داشته است. بعضى از دانشمندان کشف کرده ‏اند که انسان یک میلیون سال قبل در دنیا بوده، در صورتى که میمون 700 هزار سال قبل بوده و اخیرا نیز دانشمندان دیگر کشف نموده‏ اند که بشر چهارده میلیون سال پیش بوجود آمده است؛

طایفه جن سنّی ندارند

**مطلب زیر بسیار مهم و قابل تأمل است و یکی از بهترین دلایل بر اثبات غدیر، ولایت و مذهب حقه شیعه است، از عزیران اهل ولایت میخواهیم تا در نشر این مطلب کوشا باشند**

حضرت علامه حسن زاده آملی:
جناب استاد ما علّامه طباطبائى صاحب تفسیر قیّم و عظیم المیزان (رضوان الله‏ علیه) فرموده است که:
استاد ما مرحوم آقا سید على قاضى حکایت کرد که کسى از جنّى پرسیده است (و فرموده است شاید آن کس خود مرحوم قاضى بوده است): طایفه جنّ به چه مذهب‏ اند؟

آن جنّ در جواب گفت: «طایفه جنّ مانند طایفه انس داراى مذاهب گوناگون‏ اند، جز این که سنّى ندارند، براى این که در میان ما کسانى هستند که در واقعه‏ غدیر خم حضور داشتند و شاهد ماجرا بوده ‏اند». (به دلیل عمر طولانی اجنه)
راقم سطور حسن حسن ‏زاده آملى گوید:

بسیارى از صحابه در واقعه غدیر خم حضور داشته ‏اند، و به شأن نزول کریمه‏ یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ‏، به رأى العین شاهد بوده ‏اند؛ و فرموده رسول خدا (صلوات الله علیه): «ألا من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله و أحبّ من أحبّه .... را به حضور عیانى شنوده ‏اند؛ و لکن هنوز بدن رسول خدا دفن نشده بود که ...،  و یا به قول سیّد حمیری در قصیده عینیه:
حتّى إذا واروه فى لحده‏         و انصرفوا عن دفنه ضیّعوا
ما قال بالأمس و أوصى به‏         و آثرو الضرّ بما ینفع‏
و قطّعوا أرحامه بعده‏         فسوف یجزون بما قطّعوا
 لاجرم آن فرقه جنّ مسلمان مؤمن را (رحمة الله علیهم) بر این قوم إنس، فضل شرف است؛ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ.

وزن انسان را چگونه می سنجند؟

امیر المؤمنین، علیه السلام به کمیل فرمود: «انّ هذه القلوب اوعیة فخیرها أوعاها» فرمود: این دلها ظرفها هستند، هر دلى که گنجایش و ظرفیت آن بیشتر است او بهتر است.
این کلام امام، یک ترازوى انسان‏ سنج است، چنانکه معروض داشته‏ ایم، هر میزانى با موزون خود (یعنى متاع و آنچه که بدان سنجیده مى‏ شود) مناسبتى دارد، با ترازوى زنبیلى که نمى‏ شود حرارت هوا را سنجید، هرچیز به مناسبت خودش ترازوئى دارد، انسان کامل براى انسانهاى دیگر میزان است. امام صادق علیه السلام فرمود: «نحن‏ الموازین‏ القسط» (1) ما ترازوهای قسط الهی برای سنجش انسان هستیم.

توضیح:
میزان وزن و ارزش هر شیئی متناسب با همان شیء است، نمیشود با ترازوی ساده دمای هوا را سنجش کرد، همینطور نمی شود انسانیت انسان را با اینگونه ترازوهای مادی سنجید، زیرا انسان منحصر در جسم نیست، لذا امام صادق فرمود: ما ترازو های انسان سنج هستیم، هر چه به ما نزدیک تر شدید، انسان ترید و وزن و ارزش شما بیشتر است. اما افرادی که از جنبه انسانی خوب بار نیامده اند، مورد خطاب قرآن قرار میگیرند که : "فلا نقیم لهم یوم القیامه وزنا"(2) ( روز قیامت براى آنها وزن و ارزشى نخواهیم نهاد).

گریه و خنده ی خاک

این همه حالات و تطورات انسان همه از افاضه حق است، "و انه هو اضحک و ابکی". و الا خاک کجا و گریه و خنده کجا؟ قبض و بسط کجا؟ 

مولوی در دیوان شمس چه نیکو فرمود:

فضیلت صلوات در دعای امام رضا

مرحوم سید ابن طاوس در مجتنى (ص 23) آورده است که: الدعاء المروى عن مولانا على بن موسى الرضا علیه السلام:

 یا بدى‏ء یا بدیع یا قوى یا منیع یا على یا رفیع صل على من شرّفت‏ الصّلوة بالصّلََوة علیه.

(ترجمه: دعای روایت شده از مولای ما علی بن موسی الرضا علیه السلام: ای بدیء و ای بدیع و ای قوی و ای منیع و ای علی و ای رفیع، بر کسی که نماز را به سبب صلواتِ بر او شرافت دادی، صلوات بفرست.)

در این دفتر نکات، روایتى نقل کرده ‏ایم که: عن سعید بن المعلى قال: کنت أصلى فى المسجد فدعانى رسول الله (ص) فلم أجبه، فقلت یا رسول الله انى کنت أصلى. فقال: الم یقل الله استجیبو الله و للرسول اذا دعاکم (التجرید الصریح لاحادیث الجامع الصحیح للبخارى، تألیف ابن المبارک ج 2 ص 106).

(ترجمه: سعید بن معلی گفت: در مسجد نماز می خواندم که ناگهان رسول الله صلی الله علیه و آله مرا خواست و من او را اجابت نکردم، (بعد نماز) به ایشان عرض کردم:‌ ای رسول خدا من نماز می خواندم. پس ایشان فرمود: آیا خداوند نفرمود: خدا و رسول را هنگامی که شما را خواندند، اجابت کنید؟)

چون سعید عذر آورد که در نماز بودم کأن رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم فرمود نماز تو را ندا کرد و ان شئت قلت کأن‏ آنجناب فرمود نماز منم که تو را ندا کردم فتدبر.

مفاد این حدیث شریف را با کلام کامل ثامن الحجج تلفیق بفرما فتبصر.

فیلم فرمایشات استاد صمدی آملی به مناسبت ولادت امام رضا +‌ دستور العمل بچه دار شدن

به مناسبت 11 ذی القعده، شبکه دو سیما در برنامه عصر خانواده در تاریخ 3 شهریور 1394، فرمایشاتی دلنشین را از استاد صمدی آملی درباره ولادت حضرت ثامن الحجج امام رضا علیه السلام پخش نمود.

 در این بیانات استاد صمدی آملی، حدیثی را از امام رضا علیه السلام نقل می کنند که در آن، حضرت، دستورالعملی برای بچه دار شدن را اعطاء می کنند. متن حدیث در ادامه مطلب آمده است. میتوانید فیلم این فرمایشات را نیز مشاهده و دریافت نمایید:

مشاهده آنلاین (10 دقیقه)

دانلود فیلم (31 مگابایت)

دستور العمل امام رضا برای بچه دار شدن:

معنای شریف صله رحم

حضرت علامه حسن زاده آملی:

رحم انثى را به فارسى زهدان گویند، چه اینکه «زه» به معناى نطفه و بچه و فرزند است، و «دان» در حال ترکیب افاده ظرفیت کند مانند قلمدان.

طبیعت در حقیقت رحم است- یعنى رحم اسمى براى حقیقت طبیعت نیز است چه اینکه هر محصول و مولود طبیعى اعمّ از معدنى و نباتى و حیوانى و انسانى و غیرها در این رحم پرورده مى‏ شوند، و آدمى سرمایه سعادت جاویدانى را در این رحم کسب مى‏ کند.

در حدیث نبوى از حق تعالى حکایت شده است که فرمود: «أنا اللّه و أنا الرحمن خلقت الرحم و شققت لها اسما من اسمی فمن وصلها وصلته و من قطعها قطعته». (ترجمه: من الله و من رحمان هستم، رحم را آفریدم... هر کس با آن رحم صله داشته باشد من با او صله دارم و هر کس آن را قطع کند من با او قطع می کنم.)

و در حدیث دیگر آمده است: «قال الله لها: من وصلک وصلته و من قطعک قطعته».

پس باید به یک معناى لطیف و شریف صله رحم در این مقام توجّه داشت که صله آن معرفت به علوّ مکانت و تفخیم قدر آن است چه اینکه انسان در این رحم- که مراد طبیعت است- متکوّن شده است، کسب معارف مى ‏کند و با تحصیل دو بال علم و عمل به مدارج والا ارتقا مى ‏یابد؛ و قطع آن- اعنى قطع رحم- که طبیعت مراد است- از دراء آن و بخس حق آن و کفران و ناسپاسى کردن بدین نعمت گرانمایه و قدر آن ناشناختن است. و چون طبیعت نعمت عام الهى است از رحمت رحمانى مشتق است نه از رحمت رحیمى.

...

در وصف طبیعت گفته‏ ام:

مکن این نکته را از من فراموش‏ مپندارى طبیعت هست خاموش‏

 طبیعت تاروپودش جنب و جوش است‏ خموش است و همى اندر خروش است‏

 چه خوش رنگ است آرنگ طبیعت‏ چه خوش وزن است آهنگ طبیعت‏

 طبیعت مخزن اسرار هستى است‏ بیان دفتر ادوار هستى است‏

 طبیعت همچو تو باهوش و گویاست‏ به راه خویشتن پویا و جویاست‏

 سکوت او بود راز نهانى‏ از این رازش چه دانى و چه خوانى‏

 چه گویم از افول و از فروغش‏ چه گویم از غروب و از بزوغش‏

 طبیعت هست دائم در جهیدن‏ براى رتبه بهتر رسیدن‏

 طبیعت خود رحم مى ‏باشد اى دوست‏ ز رحمن است مشتق و چه نیکوست‏

 مکن قطع رحم مى ‏باش هشیار عزیزم حرمت مامت نگهدار

طبیعت یکسره عشق و شعور است‏ طبیعت طلعت الله نور است‏

 برو برخوان «اتینا طائعین» را جواب آسمانها و زمین را

 بیا اندر طبیعت بین خدا را پدیدآرنده ارض و سما را

 در این باغ طبیعت اى دل آگاه‏ ز هر شاخى شنو «إنّى أنا الله»

 در این باغ دل را یک ورق نیست‏ که تاروپودش از آیات حق نیست‏

 نما گشتى در این باغ الهى‏ نمایندت همه اشیاء کما هى‏

فیلم فوق العاده: سیری در نظام هستی از زمین تا بی نهایت

نظام هستی که مخلوق خداوند است، همانند او نامحدود است و بشر حدی برای آن (و لو در عالم ماده) نمی یابد و از عظمت و وسعت آن انگشت تعجب به دهان می گیرد.

قسمتی از یک مستند را آماده کرده ایم که در آن سفری خیالی در نظام هستی خواهید داشت، سفری که از زمین شروع می شود و به آخرین فضایی که بشر به آن رسیده ختم می شود و در آخر تصویری بسیار جالب از عالم را نمایش می دهد. انسان می بیند که از نظر جسمانی چقدر در این عالم، کوچک و ناچیز است، اما از جهت روحانی و عقلانی اش، هرگز عالم با همه وسعتش قابل مقایسه با او نیست...

پیشنهاد می کنیم این فیلم 10 دقیقه ای را از ببینید.

مشاهده فیلم

دانلود فیلم (45 مگابایت)

جا دارد این حدیث از امام باقر علیه السلام را نقل کنیم:

 گویا تو میبینی که خداوند فقط این یک جهان را خلق نموده است یا می پنداری که خداوند عز و جل غیر از شما بشری را نیافریده است؟ بله به خدا قسم، خداوند تبارک و تعالی هزار هزار عالم و هزار هزار آدم آفرید، و تو در آخر آن عوالم قرار دادی و آن عالم آدمیان است.

و مولوی در مثنوی چه خوش سروده است:

آسمان ها و زمین یک سیب دان

کز درخت قدرت حق شد عیان

تو چو کرمی در میان سیب در

از درخت و باغبانی بی خبر