تصویر 1.5 میلیارد پیکسلی از کهکشانی که توسط یک مسلمان کشف شد

عبد الرحمن صوفی از منجمین بزرگ مسلمان است که کتابهایی مانند "صور الکواکب" و "سیصد و هشتاد و شش باب درباره اسطرلاب" نوشته است.(1) او اولین کسی است که در سال 334 هجری قمری مجموعه ستارگانی را کشف و رصد کرد که امروزه به نام "کهکشان آندرومدا" معروف شده است و از آن به عنوان ابر کوچک نام برد. این کهکشان بیش از 40000 سال نوری(2) از ما فاصله دارد. واقعا جای تحسین دارد که در بیش از 1000 سال پیش دانشمندان مسلمان با آن امکانات محدود خود، امثال این کهکشان ها را، آن هم با این مقدار فاصله رصد کرده اند.

حال تلسکوپ هابل از کهکشانی که یکی از علمای ما کشف کرده است، تصویری با کیفیت بسیار بالا (1.5میلیارد پیکسل)، به صورت پانامورا تهیه کرده است که بیش از 100 میلیون ستاره را با گرافیک و وضوح عالی نمایش میدهد. این تصویر آنقدر بزرگ است که برای دیدن آن در سایز واقعی نیاز به ۶۰۰ تلویزیون فول‌ اچ‌دی در کنار یکدیگر است.(3)

** برای مشاهده آنلاین این تصویر دیدنی به این صفحه بروید و زوم کنید. **

وسعت نظام عالم

 عالم ماده آنقدر بزرگ است که در ذهن بشر نمی گنجد! بگذارید از همین سیاره خودمان شروع کنیم:
زمین با این همه عظمت و اقیانوس ها و دریاها و جنگل ها که مثل تمام اجسام دنیا از میلیاردها مولکول و اتم تشکیل شده است، در برابر خورشید همچون ذره ای بیش نیست، در حجمی که خورشید اشغال کرده میتوان یک میلیون کره ی زمین جای داد! فاصله ی زمین تا خورشید حدود 150 میلیون کیلومتر است، که حدود 8 دقیقه نوری میشود (یعنی نور برای پیمودن این فاصله، بیش از 8 دقیقه وقت صرف میکند! و نور در هر ثانیه ‏سیصد هزار کیلومتر  را طی میکند). دورترین سیاره شناخته شده ی منظومه شمسی سیاره ی پلوتو است. نور خورشید برای رسیدن به پلوتو  حدود 10 ساعت در راه است! پس منظومه شمسی هم برای خودش خیلی وسعت دارد. قطر منظومه ی شمسی (فعلا تا پلوتو) حدودا یک روز نوری است، چیزی در حدود 25920000000 کیلومتر. اینها همه مجموعه ای است که آن را منظومه شمسی می نامیم که انواع سیارک ها و دنباله دارها و... در آن وجود دارند.
 نزدیکترین ستاره به ما (بعد از خورشید)، آلفا قنطورس است که حدود 4/3 سال نوری با زمین فاصله دارد که معادل 40124160000000 کیلومتر میشود! منظومه ی شمسی، خود عضوی کوچک از یک مجموعه ی بسیار عظیم تر به نام کهکشان راه شیری است. راه شیری شامل صدها میلیارد ستاره است که خورشید یکی از آنهاست.پس کهکشان راه شیری به تنهایی از قوه ی ادراک ما خارج است. و عجیب تر آن که در جهان میلیاردها کهکشان (مثل راه شیری) وجود دارد که هرکدام میلیاردها ستاره دارند و همه ی این کهکشانها به فاصله ی بیلیونها سال نوری در کیهان پراکنده شده اند!!!

و این ها همه همین عالم ماده هستند. 

حالا در روایت داریم که این عالم نسبت به عالم بالاتر خود (عالم مثال) مثل انگشتری است در بیابان و عالم مثال هم نسبت به عالم بالاتر خود (عالم عقل) مثل انگشتری است در بیابان...

 و اینکه شاید اینگونه روایات جهت تمثیل باشد...

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...